ESKIYA ~ Gerekirse 10 milyonun da yuzune bakacam...

Nostalji yapasim tuttu gecenlerde, ESKIYA'yi actim seyrettim. 

Hos; nostalji de denemez ya henuz 10 yasindaymisim gosterime girdiginde. Hayal meyal hatirliyorum. Sanki ilk kez izliyormuscasina sasirdim, tutuldum, yenilendim, yine cok begendim. Turk sinemasinin donum noktasi mahiyetinde bir film... Ne kadar duzgun kurgulandigindan, oyunculuklardan ya da hissettirdiklerinden bahsetmek uzerime vazife degil. 

Film hakkinda arastirma yapildiginda turlu kaynaklara, yorumlara rastliyoruz. Filmden tasan pek cok replik internet sitelerini, sozlukleri, bloglari yillardir dolasmakta. Ancak, filmin 24-25. dakikalarinda gecen bir diyaloga rastlayamadigimdan burada yayinlamak istedim. 

Cumali: Sen istanbula niye geldin emmi?

Baran: Birini ariram

Cumali: Nerde o biri? 

Baran: Bilmirem 

Cumali: Nasil bilmirem!? 

Baran: Nerde oldugunu bilmirem 

Cumali: E nasil bulacaksin koca Istanbulda? 

Baran: Bulacam 

Cumali: Ya bu sehirde 10 milyon insan yasiyor be amca! 

Baran: Gerekirse 10 milyonun da yuzune bakacam...

35 yil hapishanelerde gecen bir yasamin ardindan, hic bilmedigin bir sehirde askini bulmak ugruna 10 milyon insanin yuzune bakmayi goze alabilmek... Dahasi O'nu bulduktan sonra bir baskasinin hayati soz konusu oldugundan tekrar vazgecebilmek... 

Gipta edilesi, ornek alinasi diyaloglar olarak hafizama kaydetmekle yetinebiliyorum.
Asklarin, sevgilerin, iliskilerin "lacka" otesi bir hal almaya basladigi zamanlarda yasamak ne buyuk sanssizlik...