"Eee kacan kovalanirmis, ne de olsa!"
Yillar once, sanirim ortaokulda; bu yoruma maruz kalinca sacma bulmustum. Ya da pek anlam verememistim diyelim.
Yillar yillari kovalayip buyuyunce anlamistim, bu "kacanin kovalanma" mevzusunu...
Dogrulugu yadsinamaz bir fani tezidir, "kacan kovalanir".
Sozum ona akilli oldugunu iddia eden insanoglunun, "sevgi" gibi essiz, benzersiz bir olguyla dalga gecmesidir aslinda. Fakat bir noktayi atlar insanoglu... Nerede gorulmus ki; kendisine bahsedilen guzelliklere ihanetle karsilik verenin yuzunun guldugu? Tipki guzelim dere yataklarini kapatip uzerine apartman diken zihniyetin, en ufak bir sarsinti sonrasi basini vuracak bir duvar arayip bulamamasi gibi...
2012 baslariydi, sanirim 15 Ocak, yer Istinye Sahil...
Buyuk heveslerle aldigim 2. lensim 70-300 esliginde, buyuk projelere beraber imza atmak niyetinde oldugum biriyle Bogazin Avrupa yakasini fethetmekteydik. Kac zamandir 17-85'ime aliskin gozlerim, sanki reddediyordu vizorden bakmayi. Gordugum kareleri anlamlandiramadigimdan deklansore basmak dahi istemiyordum. Derken kiyida bir hikaye gozume ilisti. Tazecik bir askin ilk kivilcimlari olabilecek karelerdi, yakaladiklarim. Bir yandan deklansore basiyor, diger yandan olaylari kavramaya calisiyordum. Once sakin umutlu bir bekleyis, sonra mustakbel "es" adayi kusun kiyiya tesrif etmesi, mutlu sayilabilecek saniyeler, derken su meshur "kacma-kovalama" mevzusu, sonrasinda yine tekillige donus... Birkac dakika suren bu hikayenin ardindan, makinemi elime aldigimda aklimdan bir tek sey geciyordu: "Demek ki nefes alabilen her canli icin gecerliymis, kacan kovalanir"mis.
Eve gelip yukaridaki kolajda ozetledigim kareler, icimi sizlatir hala.
Bari kuslar uzerinde dogrulanmasaydi bu tez, o sahilde "mutlu son"a sahitlik edebilseydik diye :)
No comments:
Post a Comment