"Tebdil-i mekanda ferahlik vardir."Ben boyle duydum, buna inandim. Hatta tebdil oncesi mekanimi da temiz birakmaya gayret ettim ki tumden ferahlik kaplasin her yani diye...
Tekerlegin pist ile vedalasip havalandigi andaki hafifligin bana da sirayet etmesini diledim. Trenin raylarla dostluk kurmasi, hic sasirmadan yoluna devam etmesi gibi duzene girebilmeyi istedim. Otobuslerin her seferde ayni istikrarla, bikmadan hedefine ulasabilmesi gibi kararli olmaya ozendim.
En onemlisi "kisisel muhasebe" icin en uygun firsatin seyahatler olduguna inandim hep. Ama uzun ama kisa... Terminaller sanki dunyadan bagimsiz platformlarmis gibi rahat dusunup gozden gecirdim bazi seyleri, ama gecmis ama gelecek. Yeni sozler, yeni umutlar turetip valizimdeki son bosluklara yerlestirmeye calistim. Gidecegim yerde hayatima dahil edebileyim diye nefes payi birakmaya calistim, fazla sıkıstırmadım.
Ve ben her akdeniz seferi oncesi "Akdeniz Merhaba"yi calarim muhakkak, sanki dinlemeden yola cikarsam akdeniz beni kabul etmeyecekmis gibisinden :)
Ve her dinleyisimden sonra;
"Sahi Akdeniz, sence de yeniden sevebilir miyiz?"
diye sorarim.
***
Henuz cevap vermedi. Verirse sayet, yazarim.
Hayirlisi bakalim :)
İyi yolculuklar olsun.. Eğer tedbil-i mekanda ferahlık var ise bana da bildiriniz efenim ben de arayayım ferahlığı ki çok ihtiyacım olduğu günler içerisindeyim.. :)
ReplyDeleteTesekkurler :) Bulursam eger haberdar ederim.
ReplyDeleteBelki de tebdil-i mekana gerek kalmaksizin karsina cikiverir, ansizin.
Olamaz mi olabilir ;)