Richard Linklater'in yonetmenliginde, Ellar Coltrane, Lorelei Linklater, Patricia Arquette ve Ethan Hawke'in basrolleri paylastigi belgeselvari, tatli bir drama filmi.
Senaryosu da Richard Linklater'a ait olan filmin konusu aslinda gayet yalin. Yukarda saydigim karakterler basta olmak uzere bu kisilerin hayatlarina giren/cikan diger insanlarla beraber hayatlarinin 12 yilini anlatiyor. Cekimlerinin 12 yil surdugunu ogrenmem, beni filme ceken ilk sebeptir. Yani, bu 12 yil direk yansitilmis, herhangi bir yaslandirma teknigi ya da oyuncu degisikligi kullanilmaksizin. Sinemada sabir, boyle birsey olmali! :)
Oyunculuklar cok dogal. Herkes bizzat kendi yasantisini canlandirmis gibi duruyor. Sanki, bir ailenin fotograf albumunun sayfalarini ceviriyormusuz, cesitli zamanlarda cekilmis hatira videolarini izliyormusuz gibi. Yaslilar gencliklerini gorunce duygulanir, gencler cocukluklarini gorunce sasirir ya... Oyle bir havasi vardi filmin. Acikcasi beni de kendi zaman tunelimde yolculuga sevketti diyebilirim.
Belki en hosuma giden husus, zaman kavrami cok basarili islenmisti. Ekranda bir tarih veya hatirlatma notu [yil:2005 gibi ya da Mason 9 yasindayken] belirmiyordu. Daha da onemlisi zaman gecisleri o kadar dogaldi ki; mesela 4 yasindaki Mason odasina cikiyor ve inerken 5 yasindaki Mason olarak donuyor. Kendi gelisiminizi dusunun... Bazi yillar pek degisme olmaz, ama bazi yillar da bir oncekine gore ciddi farkliliklara ugrariz. Filmde bazen "Simdi baska seneye gectiler, degil mi?" diye yandaki arkadastan teyit almak ihtiyaci duydum. Ayni sekilde, bazi gecislerde de cirkinlesmis Mason ya da guzellesmis Samanta'yi gordukce tuhaf duygulara kapildim.
Daha fazla detaya girmeden, filmi begendigimi ve yonetmen ile oyunculara alkislar gonderdigimi belirtiyorum. Tavsiyedir ;) 163 dakika boyunca hic saate bakma ihtiyaci duymadigimi soylersem, yeterince aciklayici olur sanki.
Kisisel dipnot:
Mason ve Sam kardesler, cok cok basariliydi. Cocuk dogalligindan ergenlige gecis sureci, yasadiklari zorluklara karsi gosterdikleri olgunluklar takdire sayandi. Fakat, Ethan Hawke gizli favorimdi sanirim. Herkes yaslandi, kilo aldi vs. Adam hep ayni kaldi. Hem fiziksel, hem ruhsal olarak. Hepimize boyle yasliliklar nasip olsun :)
Duygulandiran dipnot:
Filmde arabada gecen bir sahne var; ergenlikten genclige dogru adim atan Mason ile kiz arkadasi arasinda. Replikleri tam hatirlayamayacagim ama "gercek yasam"a gonderme yapiyor Mason. "Ben herseyin gercegini yasamak istiyorum. Surekli elindeki telefona bakip bildirimleri kontrol ederek gercegi yasayamazsin" gibisinden bir konusma geciyor. Perdeye karsi "sen de benim kafadanmissin Mason" dedim, duymus mudur bilemiyorum ;)
***
Imdb sayfasi icin tiklayiniz.
No comments:
Post a Comment