Gecen yil bu sabah, uyandigimda sol gozum acilmak istememisti.
Icimde cirpinan mutlu kelebege ragmen, kalin perdelerin engelleyemedigi iskandinav gunesine inat acilamadi.
Virus kapmisim meger. Sonrasi uzun, karisik, sabir ve enfeksiyon dolu bir donem.
Egitici, ogretici dersler-sinavlar silsilesi...
1 yildir kac cesit, kac kutu damla, merhem, antibiyotik, vitamin [gerci pek kullandigim soylenemez, nereye koydugumu unutmustum zira :)] kullandim; bilemiyorum. Odamda bulabildiklerim fotograftakiler...
Allah kimseye dermansiz dert vermesin. Iyilesiyor, geciyor, gececek.
Sol gozum hala biraz farkli sagdakinden, biraz kizarik. Her aynaya bakista farkediyorum ama alistim umursamiyorum :) Yeter ki aynaya bakmadan hatra gelenler rahatsizlik vermesin insanlara, digerlerini gormezden gelmesi cok daha kolay.
O gun bu sarkiyi dinleyerek, moral bularak, umutlanarak donmustum.
Hala dinliyorum, hala umut lazim cunku, hep lazim ;)
Çookk geçmiş olsun.. Ama geçiyor; sizin de dediğiniz gibi Allah dermansız dert vermesin :)
ReplyDelete