Bir haftalık bol keyifli İran seyahatinin ardından, bugün İstanbul'dan güne merhaba...
Tamam. Kabul ediyorum. Hisleri kuvvetli bir insanım.
Ama bazen öyle şeyler oluyor ki; ben bile hayret ediyorum kendi kendime.
Mesela, bazı günler sabahın köründe ofise gelirken etrafı seyrederek müzik dinlemeye bayılırım. ["Zaten hep yapılan bişey, bunda ne var" diyebilirsiniz ama bi dakka] Ve işe varmadan önceki son şarkıyı, kendime armağan ederim. Sanki o günün akışını belirleyecek gibisinden de çocuksu bir hisse kapılırım :)
Bu sabahın son şarkısı; Teoman'dan Bazı Yalanlar'dı.
Ne müthiş denk gelmedir ki; bazı eski yalanlara rastladım. Eski, mide bulandırıcı yalanlar; gülümseyerek söylenmiş hem de.
Şu hayatta anlam veremediğim bazı noktalar vardır; bir tanesi de "gülümseyerek yalan söyleyebilme" özelliğine sahip insanlar.
Neyse yine de yalan söylememeye devam etmek lazım, bolca şarkı dinlemek ve bir de her şeye rağmen gülümsemek ;)
Ne güzel söylemiş Teoman: "Bazı ölümler uzun. Bütün hayatlar kısaymış..."
No comments:
Post a Comment